بریس ارتوپدی

بریس را ارتز نیز می‌گویند که وسیله‌ای است که برای اصلاح ناهنجاری‌های اندام‌ها و تنه یا تقویت توانایی حمایتی آن‌ها ساخته می‌شود. وظایف اصلی ارتز عبارتند از:

1 ثبات و پشتیبانی تثبیت مفاصل، تسکین درد و بازیابی عملکرد تحمل وزن مفاصل با محدود کردن فعالیت‌های غیرطبیعی یا عادی مفاصل.
2 تثبیت و محافظت: اندام ها یا مفاصل بیمار را برای بهبود بهبودی ثابت کنید.
3 جلوگیری و اصلاح ناهنجاری ها.
4 کاهش تحمل وزن: می تواند وزن تحمل طولانی اندام و تنه را کاهش دهد.
5 عملکرد بهبود یافته: می تواند توانایی های مختلف زندگی روزمره مانند ایستادن، راه رفتن، غذا خوردن و لباس پوشیدن را بهبود بخشد.

طبقه بندی ارتز:
1 ارتز اندام فوقانی: به 1) ارتز استاتیک اندام فوقانی تقسیم می شود که عمدتاً اندام را در وضعیت عملکردی ثابت می کند و برای درمان کمکی شکستگی اندام فوقانی، آرتریت، تنوسینوویت و ... مانند ترمز انگشتی، ترمز دستی استفاده می شود. ، ارتز مچ دست، ارتز آرنج و ارتز شانه. بیماران مبتلا به هموفیلی می توانند از این نوع بریس مناسب برای بی حرکت کردن مفاصل یا اندام های خونریزی دهنده در مرحله خونریزی حاد برای کاهش میزان خونریزی و تسکین درد استفاده کنند. مدت زمان استفاده از این نوع بریس به بیماری بستگی دارد. برای مثال، تثبیت خارجی (گچ گیری یا آتل) پس از شکستگی معمولاً حدود 6 هفته طول می کشد و زمان بیحرکتی موضعی پس از آسیب بافت نرم (مانند عضله و رباط) معمولاً حدود 3 هفته است. برای خونریزی مفصل هموفیلی، بی حرکتی باید پس از توقف خونریزی برداشته شود. بی حرکتی نامناسب و طولانی مدت می تواند منجر به کاهش تحرک مفصل و حتی انقباض مفصل شود که باید از آن اجتناب شود. 2) ارتز متحرک اندام فوقانی: از فنرها، لاستیک و مواد دیگر ساخته شده است که اجازه حرکت درجات مشخصی از اندام ها را می دهد و برای اصلاح مفاصل یا انقباضات و بدشکلی های بافت نرم استفاده می شود و همچنین می تواند از مفاصل محافظت کند.

2 ارتز اندام تحتانی: ارتزهای اندام تحتانی با توجه به ویژگی های ساختاری و دامنه کاربرد متفاوت به ارتزهای محدود کننده و اصلاحی اندام تحتانی طبقه بندی می شوند. همچنین می توان آن را به دو دسته برای بیماری های عصبی-عضلانی و اختلال عملکرد استخوان و مفاصل تقسیم کرد. در حال حاضر اساساً با توجه به قسمت تصحیح نامگذاری شده است.
ارتز مچ پا و پا: رایج ترین ارتز اندام تحتانی است که عمدتاً برای اصلاح افتادگی پا استفاده می شود.
ارتز زانو، مچ پا و پا: عملکرد اصلی تثبیت مفصل زانو، جلوگیری از خم شدن ناگهانی مفصل ضعیف زانو در هنگام تحمل وزن است و همچنین می تواند ناهنجاری های خم شدن زانو را اصلاح کند. برای بیماران هموفیلی با عضلات چهارسر ران ضعیف می توان از ارتزهای زانو، مچ پا و پا برای ایستادن استفاده کرد.
ارتز هیپ، زانو، مچ پا و پا: می تواند به طور انتخابی حرکت مفصل ران را برای افزایش ثبات لگن کنترل کند.

ارتز زانو: زمانی استفاده می شود که نیازی به کنترل حرکت مچ پا و پا نباشد و فقط حرکت مفصل زانو را کنترل کند.