کمربند کمربند

ساپورت کمر را کمربند و ساپورت کمر نیز می‌گویند. افراد مبتلا به کمردرد با آن ناآشنا نخواهند بود. با این حال، استفاده نادرست از ساپورت کمر نه تنها از ایجاد کمر جلوگیری می کند، بلکه ممکن است وضعیت را تشدید کند.
با پوشیدن محافظ کمر برای مدت طولانی، پسوآ از فرصت "تنبل" استفاده می کند و هر چه کمتر از آن استفاده کنید، ضعیف تر می شود. هنگامی که محافظ کمر بلند می شود، عضلات کمر نمی توانند بدون محافظت از محافظ کمر خود را با فعالیت ها وفق دهند که ممکن است باعث آسیب های جدید شود. بنابراین، یادگیری استفاده صحیح از ساپورت کمر بسیار مهم است.
نقش محافظت از کمر
از عضلات کمر محافظت کنید و آنها را شل کنید. پوشیدن محافظ کمر می تواند به عضلات کمر کمک کند تا وضعیت بدن را حفظ کنند، وضعیت استرس عضلات کمر را بهبود بخشد، عضلات را شل کند و علائم کمردرد را تسکین دهد.

برای جلوگیری از بدتر شدن علائم، کمر را ثابت کنید. تکیه گاه کمر دامنه حرکت کمر را محدود می کند، آسیب ناشی از حرکت کمر را کاهش می دهد و تا حدی می تواند از تشدید فتق دیسک بین مهره ای کمر جلوگیری کند.
چهار اصل استفاده از محافظ کمر
1 پوشیدن در فاز حاد:
در مرحله حاد بیماری ستون فقرات کمری، زمانی که علائم کمری شدید است، باید به طور مکرر پوشیده شود، در هیچ زمانی آن را در نیاورید و می توان آن را همراه با فیزیوتراپی توانبخشی استفاده کرد. پس از پوشیدن محافظ کمر، فعالیت هایی مانند خم شدن کمر محدود می شود، اما نیروی جاذبه نمی تواند کاهش یابد. بنابراین باز هم باید توجه داشته باشید که هنگام پوشیدن کمر از اضافه وزن بر روی کمر خودداری کنید. به طور کلی، برای تکمیل زندگی روزمره و کار است.
2 در حالی که دراز کشیده اید آن را بردارید
هنگام دراز کشیدن برای خواب و استراحت باید محافظ کمر را بردارید. هنگامی که علائم شدید است، باید آن را به شدت بپوشید (هنگام بلند شدن و ایستادن آن را بپوشید) و به میل خود آن را در نیاورید.
3 نمی توان به آن استناد کرد
تکیه گاه کمر محدودیت قابل توجهی در خم شدن ستون فقرات کمری به جلو دارد. با محدود کردن میزان و دامنه حرکت ستون فقرات کمری می توان به بافت آسیب دیده موضعی استراحت داد و محیط مساعدی برای بازیابی خون رسانی و ترمیم بافت آسیب دیده ایجاد کرد. با این حال، عدم تحرک طولانی مدت کمر ممکن است منجر به آتروفی غیرقابل استفاده از عضلات، کاهش انعطاف پذیری مفاصل ستون فقرات کمری، وابستگی به دور کمر و حتی آسیب ها و کشیدگی های جدید شود.
بنابراین در حین استفاده از ساپورت کمر، بیماران باید به تدریج تمرینات عضلات پشت را با راهنمایی پزشک افزایش دهند تا از آتروفی عضله پسوآس جلوگیری و کاهش یابد. پس از کاهش تدریجی علائم، ساپورت کمر باید برداشته شود. می توان آن را هنگام بیرون رفتن، ایستادن طولانی مدت یا نشستن در یک موقعیت پوشید. برای بیماران بعد از عمل دیسک کمر، مدت زمان پوشیدن 3-6 هفته بیشتر از 3 ماه مناسب تر است و زمان آن باید متناسب با شرایط تنظیم شود.

انتخاب ساپورت کمر
1 سایز:
تکیه گاه کمر باید بر اساس دور و طول کمر انتخاب شود. لبه بالایی باید به لبه بالایی دنده برسد و لبه پایینی باید زیر شکاف گلوتئال باشد. پشت تکیه گاه کمر ترجیحا باید صاف یا کمی محدب به جلو باشد. برای جلوگیری از لوردوز بیش از حد ستون فقرات کمری از ساپورت کمر خیلی باریک استفاده نکنید و برای جلوگیری از سفت شدن شکم از ساپورت کمر خیلی کوتاه استفاده نکنید.
2 راحتی:
پوشیدن محافظ کمر مناسب احساس «ایستادن» در کمر دارد، اما این مهار راحت است. به طور کلی، برای جلوگیری از ناراحتی، می توانید ابتدا آن را به مدت نیم ساعت امتحان کنید.
3 سختی:
تکیه گاه درمانی کمر، مانند ساپورت کمری که پس از جراحی ستون فقرات کمری یا زمانی که ستون فقرات کمری ناپایدار یا اسپوندیلولیستزیس است، باید دارای درجه خاصی از سختی برای حمایت از کمر و پراکنده کردن نیرو بر روی کمر باشد. این نوع ساپورت کمر دارای نوار فلزی برای حمایت است.
الزامات محافظت و درمان خیلی زیاد نیست، مانند کشیدگی عضلات کمر یا دژنراسیون کمر ناشی از کمر، می توانید کمری الاستیک و قابل تنفس را انتخاب کنید.