کمربند ساپورت کمر

کمربند ساپورت کمر که با نام‌های کمربند، ساپورت کمر، ساپورت کمر، دور کمر نیز شناخته می‌شود، به‌عنوان وسیله‌ای محافظ، بیشتر برای درمان محافظه‌کارانه بیماران مبتلا به بیماری‌های ستون فقرات کمری و آموزش توانبخشی برای بیماران پس از جراحی کمر استفاده می‌شود. کمربند محافظ کمر به طور کلی از یک توری محافظ کمر قابل تنفس، نوارهای الاستیک چپ و راست با الاستیک بالا و یک نوار تقویت کننده تشکیل شده است و نوارهای آلیاژی نیمه دورالومین یا نوارهای پلاستیکی فیبر پزشکی داخل آن وجود دارد. وظیفه اصلی کمربند محافظت از کمر و تسکین کمردرد با محدود کردن حرکت ستون فقرات است، یعنی با محدود کردن خم شدن ستون فقرات کمری و سایر حرکات برای کاهش فشار در دیسک بین مهره‌ای. ، به طوری که دیسک بین مهره ای آسیب دیده به طور کامل استراحت کند و در عین حال باعث کاهش عضلات و رباط های اطراف کمر می شود. بار، جلوگیری از تشدید بیشتر آسیب، ایجاد شرایط مناسب برای بهبودی بدن بیمار و محافظت از بافت کمر.

هنگام استفاده از کمربند محافظ کمر، قسمت مقعر کمربند محافظ کمر را به سمت بیرون قرار دهید و آن را روی کمر قرار دهید. سگک های نایلونی در دو انتها روی هم قرار می گیرند و محکم بسته می شوند. سپس سگک کمربند ثانویه را جلوی شکم ببندید و نوارهای الاستیک دو طرف را در یک موقعیت راحت تنظیم کنید. می توان آن را هنگام دراز کشیدن یا ایستادن پوشید و می توان آن را برای به خواب رفتن هنگام خواب برداشت.
انواع کمربندهای محافظ کمر در بازار وجود دارد. هنگام خرید به سه نکته توجه کنید. یکی راحتی کمربند محافظ کمر است. ساپورت کمر بر روی کمر پوشیده می شود، نه روی باسن. یک محافظ کمر خوب به محض پوشیدن حس مهار دارد و کمر احساس «ایستادن» دارد و این کمربند راحت است. دومی داشتن سختی کافی است. یک محافظ کمر درمانی باید دارای درجه خاصی از سختی برای حمایت از کمر و پراکنده کردن نیرو بر روی کمر باشد. سوم انتخاب با توجه به هدف. کمردرد ناشی از کشیدگی عضلات کمر و تحلیل رفتن ستون فقرات کمری نیازی به محافظت و درمان بالایی ندارد. می توانید محافظ کمر الاستیک و قابل تنفس را انتخاب کنید. این نوع محافظ کمر نسبتا راحت و نزدیک به بدن است.

در زندگی، زمان بستن کمربند قابل تعمیم نیست. اغراق در نقش کمربند برای منافع اقتصادی و تشویق به پوشیدن طولانی مدت صحیح نیست. درعوض، باید با توجه به شرایط، به طور انعطاف پذیر تنظیم شود. زمان سایش خاص باید با راهنمایی پزشک تعیین شود و طولانی ترین آن معمولاً بیش از 3 ماه نیست. استفاده طولانی مدت گردش خون را محدود می کند و تثبیت بیش از حد باعث آتروفی عضلانی می شود. هنگامی که کمر استحکام نداشته باشد، به راحتی می توان صدمات مختلف ایجاد کرد و این آسیب ها پس از برداشتن کمربند به شدت فوران می کنند. در زندگی واقعی، افراد مسنی نیز وجود دارند که برای مدت طولانی کمربند می‌بندند و باعث آتروفی عضلانی و تبدیل شدن به «کمر ترد و شکننده» می‌شوند. علاوه بر پوشیدن علمی، کمربند کمر باید به تدریج پس از رفع علائم ناراحتی مانند کمردرد برداشته شود تا فعالیت های طبیعی کمر بازگردد و ورزش های کمر تقویت شود. بهترین راه برای محافظت از کمر، تمرین قدرت عضلات کمر است. ورزش کمر را می‌توان از طریق اکستنشن‌های ساده نیمکتی، وضعیت مستعد با هر دو سر به سمت بالا و وضعیت مستعد برای بالا بردن اندام مقابل انجام داد.